ارتباط فاکتور التهابی CRP با پروگنوز بیماران سکته مغزی درمسیر شریان مغزی میانی فوقانی بستری در بیمارستان گلستان در سال 1385

چکید ه سابقه و هدف: سکته مغزی یکی از علل مهم مرگ و میر در افراد مسن می باشد ومطالعات متعددی در مورد نقش CRP در پروگنوز بیماری انجام شده و ما نیز در این تحقیق کوشیده ایم ارتباط بین افزایش سطح CRP هنگام بستری و میزان ناتوانی بیمار را بعد از یک ماه بررسی نماییم. مواد و رو شها: مطالعه روی 50 بیمار با حمله ایسکمیک مغزی در مسیر شریان مغزی میانی )شاخه فوقانی( انجام شده که با شرح حال، معاینه بالینی و CT SCAN مغز تشخیص داده شد ه بود. محدوده سنی آنان 60 تا 80 سال بوده که باانجام آزمایش بیوشیمیایی خون در زمان مراجعه به دو گروه CRP مثبت و CRP منفی تقسیم شده اند.در زمان بستری معاینه عملکرد حرکتی بیماران در اورژانس ارزیابی و ثبت گردید و پس از یک ماه با مراجعه به منزل عملکرد حرکتی بیماران مجددا ارزیابی شد. هر دو گروه در طی یک ماه تحت درمان یکسان قرار داشتند. یافت هها: قدرت عضلانی قبل از درمان در بیماران سکته مغزی CRP مثبت نسبت به قدرت عضلانی قبل از درمان بیماران CRP منفی تفاوت معناداری نداشت ( 765 / P<0 ) و قدرت عضلانی یک ماه بعد از درمان در بیماران CRP مثبت نسبت به بیماران CRP منفی تفاوت معنی داری نداشت ( 262 / P<0 )، اما تغییرات قدرت عضلانی در بیماران CRP منفی نسبت به بیماران CRP مثبت قبل از درمان و یک ماه پس از درمان از نظر آماری معنادار بود. ( 014 / P<0 ) و بهبود قدرت عضلانی در بیماران CRP منفی بارزتر است. نتیجه گیری: مشخص شد بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک که CRP مثبت داشتند نسبت به بیماران هم رده خود که CRP منفی بودند پروگنوز بدتری داشته، لذا به نظر می رسد نقش عوامل التهابی در پروگنوز بیماران سکته مغزی قابل ارزیابی و بررسی بیشتر است.